"Za Twój przyjazd!"

   Samolot właśnie wylądował. Odebrałam bagaże i wyszłam z lotniska. Oczywiście nie widać nigdzie Kuby. Wyjęłam telefon i zadzwoniłam do brata.

-Gdzie jesteś?- spytała naburmuszona. 

-Nie myślałem, że są takie korki. Będziemy za max 10 minut- 

-Ja pierdole...- burknęłam.

-Wyrażaj się jak człow...- rozłączyłam się. Nie lubię słuchać jego marudzenia. Wyjęłam paczkę fajek i zapaliłam jedną i od razu luz. Usiadłam sobie na ławce i powoli zaczęłam przyzwyczajać się do tego miejsca. Wdychać ten klimat. Mijało mnie sporo ludzi, część nie zwracała uwagi, a po niektórych było widać, że mają nieodparta chęć zrobienia mi zdjęcia. Po około pięciu minutach pojawił się Kuba. 

-Cześć brat- powiedziałam, wstałam z ławki i chwyciłam bagaże.

-Po pierwsze więcej nie palisz- odparł wkurzony Kuba.
-Okej- wywróciłam oczami, zgasiłam papierosa i wrzuciłam go pod ławkę. 

-Po drugie podnieś go i wyrzuć do kosza- 

-Boże Kuba, nie możesz się po prostu ze mną przywitać? A nie od razu się mnie czepiasz- Kuba wpatrywał się we mnie i w końcu pojawił się na jego twarzy uśmiech.

-Oj dobra, już nie marudź- odparł wesoło.

-Kto tu marudzi?- odpowiedziałam i wyszczerzyłam ząbki. 

-Chodź tu i przytul brata- uśmiechnęłam się i zrobiłam to, co nakazał mi Kuba. 

-Cześć Jula- powiedziała z uśmiechem Agata i chciałam mnie przytulić, ale odpowiedziałam tylko sucho:

-Hej- Kuba położył moje walizki w bagażniku i pojechaliśmy do domu. 

   Na miejsce dojechaliśmy po jakiś 30 minutach. Muszę przyznać, że Kuba ma na prawdę ładny dom. Jak byłam w Dortmundzie ostatni raz, czyli jakieś trzy lata temu, mieszkał w zupełnie innej części miasta. Wyjęliśmy wszystkie bagaże z samochodu.

-Dasz mi kluczyki?- spytała Kubę Agata.
-A gdzie jedziesz?- 

-Odebrać Oliwkę od Ann- mąż dał jej kluczyki i pocałował w policzek. Ugh...

-Jedź ostrożnie- powiedział. Wnieśliśmy walizki do środka. 

-Gdzie teraz?- spytałam. 

-Na górę i w lewo- poszłam we wskazanym kierunku. Mam całkiem duży pokój z ogromnymi oknami. Jest praktycznie cały przeszklony -Jak się podoba?- spytał Kuba i odstawił walizki. 

-Całkiem niezły- odparłam. 

-To rozpakuj się, a potem zejdź na dół, to coś zjesz. Bym był zapomniał, tu jest Twoja łazienka. Wiem ile czasu spędzasz w łazience, więc pomyślałem, że będzie lepiej jeśli nie będziesz blokować wspólnej łazienki- 

-Dzięki braciszku- odparłam. Kuba się uśmiechnął i wyszedł. Otworzyłam walizki i zaczęłam się rozpakowywać. Po chwili zadzwonił mi telefon.

-Hej Amanda!- 

-Przyjechałaś już?-spytała entuzjastycznie.

-Tak. Właśnie zaczęłam się rozpakowywać- 

-Rzuć to wszystko! Ubierz małą czarną, szpilki i uderzamy do klubów!- 

-Spoko- 

-Będę u Ciebie za 20 minut. Dasz radę?- 

-No jasne, że tak- 

-No to podaj mi tylko adres, a ja zaraz będę- podyktowałam go jej i się rozłączyłam. Zaczęłam przeszukiwać walizkę, w celu znalezienia mojej ulubionej sukienki. Szybko się przebrałam, chwyciłam buty, telefon, torbę i zeszłam na dół. Kuba właśnie wyszedł z kuchni.

-A Ty dokąd?- spytał, trzymając dwa talerze. 

-Przepraszam Kuba, ale idę się spotkać z Amandą. Dawno jej nie widziałam- odparłam i narzuciłam na siebie kurtkę. 

-Ze mną też się dawno nie widziałaś- odparł Kuba. W tym momencie do domu weszła Agata z Oliwką. Dziecko od razu do mnie podbiegło. 

-Hej mała!- powiedziałam i wzięłam ją na ręce. 

-Wychodzisz?- spytała Agata, zamykając drzwi. 

-Widzisz Kuba? Nie będziesz sam jadł- powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego. Odstawiłam Oliwkę na ziemie i ubrałam buty. Usłyszałam dźwięk klaksonu -Ja idę. Wrócę na pewno późno, więc na mnie nie czekaj- powiedziałam i wyszłam. Przed domem stała taksówka, a obok niej Amanda. Przywitałyśmy się i wsiadłyśmy do samochodu. Jedziemy do, zdaniem Amandy, najlepszego klubu w mieście. Na miejscu się okazało, że rzeczywiście jest dobry. Po pierwsze i najważniejsze: jest dobra muzyka. Nie jakieś pitu - pitu albo inne gówno. Po drugie jest cała masa przystojnych chłopaków. 

-Za Twój przyjazd!- krzyknęła Amanda i wypiłyśmy jednego shot'a. 

-Za ten wieczór!- dodałam po chwili i kolejny shot. Po obaleniu kolejnych kieliszków zaczęłyśmy tańczyć. Od razu pojawił się koło mnie jakiś chłopak. Wydaje mi się, że go kojarzę, ale nie wiem skąd. Podczas tańca delikatnie się o siebie ocieraliśmy, a po chwili on położył ręce na moich biodrach. Postawił mi kilka drinków, po których byłam już kompletnie wstawiona. 

-Pojedźmy do mnie- szepnął mi do ucha, kiedy siedzieliśmy przy barze. Uśmiechnęłam się i wyszliśmy z klubu. 

-Jak masz na imię?- spytałam, bo tak na prawdę nawet nie rozmawialiśmy. 

-Robert- uśmiechnał się. 

-Rzadko spotykane imię w Niemczech- chłopak lekko się zaśmiał. 

-Właściwie to w Dortmundzie mieszkam dopiero od kilku lat. Tak na prawdę jestem Polakiem- spojrzałam na niego zdziwiona. 

-Jesteś z Polski?- odparłam w moim ojczystym języku. 

-Wygląda na to, że Ty też- odparł, a uśmiech nie schodził mu z twarzy -A jak Ty się nazywasz?-

-Jula- 

-Gdzie Twój Romeo?- spytał i odgarnął kosmyk włosów z mojej twarzy.

-Chyba zgubił drogę- odparłam i pocałowałam go. Po kilkunastu minutach byliśmy na miejscu. Okolica wygląda znajomo, albo tylko mi się zdaje. W końcu nie znam tego miasta za dobrze. Kiedy wysiedliśmy z taksówki, ujrzałam piękny, ogromny dom. 

-Panie przodem- powiedział i ukłonił się. W środku jest jeszcze piękniej.

-Masz na prawdę bardzo fajnie urządzony dom-

-Ale nie zajmujmy się teraz wystrojem wnętrz- odparł i oparł mnie o ścianę. Zaczął mnie całować. Najpierw w usta, potem po szyi. Rozpiął mi zamek od sukienki, a następnie ją zdjął. Wziął mnie na ręce i zaniósł do sypialni. 

*

   Mam nadzieję, że pierwszy rozdział się spodobał :).